Dieter van der Westen Duo (NL) Americana Atrium Herselt - 17-04-2025 reporter & photo credits: Freddie info band: Dieter van der Westen info organisatie: 't Atrium Herselt © Rootsville 2025

Hier in België kennen we uiteraard ook enkele uitstekende songsmids wanneer het 'Americana' betreft maar na het beluisteren van het album 'Me and You' in 2018 van Dieter van der Westen en zijn band hoort deze Nederlander bij mij ook tot dat selecte kransje. In 2022 bracht hij samen met zijn band nog een vervolg met 'Honesty of the Hopeful' uit. In 2021 bracht hij samen met zijn broer Eric zo ook als duo het album 'The Sun Will Rise Again' op de markt en het is in deze hoedanigheid dat ze hier vanavond op het podium van ''t Atrium' zullen verschijnen.

Dieter van der Westen verdiende zijn sporen als bassist bij de multi-culturele Nederlandse formatie Kasba. Een formatie waar hij liefst 18 jaar mee op toer was en dus werd het tijd om andere horizonten te gaan opzoeken. Zijn liefde voor Americana bracht hem ertoe om in 2016 zijn soloalbum 'Old Oak Tree' uit te brengen. Een album dat bekroond werd tot één van de beste Americana albums in Nederland in 2017. Vanavond staat hij hier in 't Atrium geboekt als 'Dieter van der Westen Duo' en zo hebben we naast Dieter ook zijn broer Eric op contrabas.

Eric van der Westen begon op 10-jarige leeftijd gitaar te spelen, stapte over op basgitaar en vormde als tiener zijn eigen popbands met hardrock en new wave in de late jaren 70 en begin jaren 80. Zijn eerste serieuze muziekopleiding kreeg hij op 19-jarige leeftijd, nadat hij zijn studie psychologie aan de universiteit had afgebroken om professioneel muzikant te worden. Hij begon toen met de contrabas. Na een half jaar schreef hij zich in aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam, waar hij in 1990 afstudeerde. Hij werkte ook als duo in 'A Traveller’s Tale' samen met gitarist Aron Raams. Met zijn broer Dieter van der Westen vormt hij een duo en in Dieters band, welke een eclectisch Americana-profiel heeft.

Ze brengen ons vanavond een selectie van eigen originals dit verweven in een mix met uitverkoren covers om lekker te verdwalen in een roes van de beste Americana. Openen doen ze met 'From Dusk Till Dawn' uit hun album 'The Sun Will Rise Again', maar ook te beluisteren met band op 'Honesty of the Hopeful'. Meteen weten we ook dat er vanavond niet op tafels en stoelen zal moeten worden gedanst maar behoort intens genieten van hun muziek tot de orde van deze avond.

Hierna krijgen we 'The Ghost of Tom Joad' en zo zitten we meteen met onze gedachte bij de 'Boss'. Altijd wel hemels om te horen is daarna 'Across The Bordeline' van de hand van Ry Cooder maar waarvan er ook zoveel covers zijn dat ze bijna niet te tellen zijn, zoals deze van Willy deVille. Wij bevinden ons zo al in een Delirium tijdens één van onze nachtelijke escapades en een momentum waarbij zo ook Dieter de inspiratie opdeed om dit nummer te brengen.

'Eric Canal' AKA 'Low Bridge' is dan weer een folksong van al meer dan 100 jaar oud maar klinkt hier in de versie van 'Dieter & Eric van der Westen' nog steeds even fris. Dieter is ondertussen al ver gevorderd met de nummers voor zijn nieuwe album dat er zit aan te komen en daarop zal zeker ook het daarovolgende 'I've Been Searching' te horen zijn.

Na 'Victims of Our Time' is het Eric die het vocale tot zich toe trekt en met het mooie en breekbare 'Magnolia' bevinden we ons zo in Tulsa. Meer ritme dan maar met 'Driving Home' uit het prachtige album 'Me and You' van 2018 waarna we met 'Old Oak Tree' de titeltrack krijgen van de gelijknamige debuutplaat van Dieter van der Westen. Een opgewekt maar nostalgisch aanvoelend nummer met daarbij een conversatie tussen de contrabas van Eric en de gitaar van Dieter en een bruggetje richting rock.

Ook tijdens de tweede set blijven we in de mindset van zeer mooie Americana en laten ze met 'FFV' een song horen in 3/4 maat waarbij ze ook laten horen dat ze zo ook even 'A Capella' uit de voeten kunnen. We dromen weer meteen weg bij het horen van 'Even When' waarbij Eric als tweede stem te horen is. Ook Dieter van der Westen heeft tijdens de 'Covid' periode niet stil geschreven en zo schreef hij in de toen voor ons vervreemde wereld 'The Sun Will Rise Again' in een echte country vibe.

Een andere niet te vergeten songwriter is zonder meer ook John Prine die ons tijdens die nare ervaring op 7 april 2020 kwam te verlaten. Van hem brengen Dieter en Eric het latere nummer 'I Remember Everything' met de woorden I've been down this road before... Ook al gaat het daaropvolgende over herinneringen toch is 'Save My Memories' uit 'The Sun Will Rise Again' toch ook eerder opgewekt te noemen.

We leren ook dat Dieter tijdens zijn jeugdige jaren grote fan was van 'Pearl Jam' en zo wordt van Eddie Vetter het prachtige 'Society' gebracht, even iets anders dan 'Alive'. Zo komen we ook uit bij de analen van de blues- en jazz standards en komen we terecht bij het altijd prachtig klinkende 'Sint James Infirmary'. Deze song ook wel 'Gambler's Blues' genoemd werd in 1928 gereanimeerd door niemand minder dan Louis Armstrong en vanavond gebracht in een al even adembenemende bluesy versie van Dieter van der Westen.

Helaas zijn we ook toegekomen aan het laatste nummer van de passage van 'Dieter & Eric van der Westen' hier in 't Atrium' van Hans Siongers. 'Homeward Bound' is niet die million selling hit van Simon & Garfunkel maar een original van Dieter dat ons evenzeer naar de 'Rednecks' zou kunnen brengen. Als toegift krijgen we dan nog het verhaal van de folksong 'Jesse James' en blijven we toch achter met de vraag...who killed Jesse James?

Met dit 'Dieter van der Westen Duo' kregen we hier een meer dan aangename Americana avond voorgeschoteld waarbij ook die van de prairies van Varenwinkel zich goed bij voelden. Voor diegene die dit helaas hebben moeten missen is er nog een herkansing op 17 juli hier in 't Atrium' waar Dieter dan zal aantreden als trio. Don't miss this! Met dank aan Hans voor de betere Americana van bij onze noorderburen naar Herselt te halen.